Ο ΧΡΟΝΟΣ ΠΟΥ ΦΕΥΓΕΙ / Ο ΧΡΟΝΟΣ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑ (1)

Απώτερο παρελθόν. Πολλαπλά αντίγραφα. Χαλαρές αντιρρήσεις. Τίποτα. Παγιωμένο.

Αρχή τριχόπτωσης. Φλυαρία. Τρένα. Ή τραίνα; Άλλες εικόνες. 

Αποθησαυρισμός. Οδός Καρόλου Ντηλ. Δύο φορές. Περιμένω την Τρίτη. Αλλαγές. Διαφορετικοί όροφοι. Σχήματα με μία και μόνη εξήγηση. Εκ των υστέρων, διαφορετική εξήγηση.

Πριν την τοποθέτηση οδοντοστοιχίας. Ντοκουμέντα για μελλοντική χρήση. Το συνεχές του χωροχρόνου. Το μπλε του Αιγαίου. Σαντορίνη ή Μύκονος, δε θυμάμαι. 

.Άπω Ανατολή. Τυχαία επιλογή. Η κληρονομιά του άλλου προσώπου. Εισαγωγή στην ιστορία που ακολουθεί. Αδιάβαστα βιβλία. Κυρίως αστυνομικά. Όνειρα όπου στέκομαι μπροστά σε τεράστιες τζαμαρίες και χαζεύω τα φώτα της πόλης. Νύχτα.

Άπω Ανατολή. Δεύτερη επιλογή. Βροχή και χρώμα.

Η ασπρόμαυρη εκδοχή των πραγμάτων. Ελληνική ταινία με το Χατζηχρήστο.

Χρώμα. Χίτσκοκ. Οι αποχρώσεις των αυτοκινήτων. Και άλλες λεπτομέρειες. Ήμουν και 'γω εκεί; Όχι.
Φως.

Χρωματικές αναλογίες. Δεν το έχω σε ασπρόμαυρο. Οι περιορισμένες δυνατότητες στην έρευνα του παρελθόντος. Η ανάγκη για ολοφωτογράφιση. Αδόκιμος όρος.

Στα βήματα του παρελθόντος. Το συνεχές και συνεκτικό του χρόνου. Με άλλα λόγια, ο χρόνος δεν περιμένει.

ΒΕΖΟΥΒΙΟΣ

Με τη βοήθεια της τεχνολογίας

Ξεκινά η νέα μου ποίηση

Η μουσική έρχεται από το παρελθόν

Σκονισμένα όργανα. Σκληρά δάκτυλα

Οι μουσικοί γύρω στην πλατεία. Σε σειρές

Τα όνειρα των ανθρώπων κοιτούν απ’  τα παράθυρα

Οι δευτεραγωνιστές  της ιστορίας στέκονται στις σκιές

Η εικόνα βαθμιαία θολώνει. Αρχίζει να σβήνει

Όλα γίνονται λέξεις, γράμματα

Μαύρα σημάδια σε άσπρο φόντο