Το καζάνι πιέσεως ήταν ένας διαδεδομένος τρόπος να έχει ένα σπίτι ζεστό νερό, μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του 80. Μπορεί να κατασκευαστεί σε μονοκατοικίες και σε σπίτια της υπαίθρου. Εκεί δηλαδή που υπάρχει άνεση χώρου. Τα ξύλα δεν χρειάζεται να είναι σαν αυτά που βάζουμε στις σόμπες. Κάνουν και μικρότερα. Θα χρειαστείτε υδραυλικό και χτίστη.
* Το καζάνι που εγώ τουλάχιστον ήξερα ήταν κατασκευασμένο από φύλλο χαλκού. Είχε κυλινδρική μορφή με ύψος περίπου 40 cm και διάμετρο περίπου 50 cm. Στο πάνω μέρος είχε τις δύο υποδοχές για τις σωλήνες, διαμέτρου, αν θυμάμαι καλά, 3/4 της ίντσας. Κρύου νερού και ζεστού νερού. Του ζεστού νερού έφτανε πιο μέσα στο καζάνι. Εκείνη την εποχή καζάνια πουλούσαν τα μαγαζιά με χάλκινα είδη, κοντά στην Παναγία Χαλκέων, στην Αριστοτέλους.
* Στο θάλαμο καύσης έμπαιναν τα ξύλα. Ο θάλαμος είχε ένα άνοιγμα περίπου 25Χ25 cm. Σημαντικό ήταν ο τρόπος που χτιζόταν το καζάνι γύρω γύρω, ώστε τα καυσαέρια να στροβιλίζονται γύρω απ' αυτό. Ήταν ο περίφημος "σαλίγκαρος" που ουσιαστικά ήταν μια σπιράλ διάταξη τούβλων γύρω από το καζάνι, που εξείχαν λίγο από τα υπόλοιπα τούβλα. Εννοείται ότι χρησιμοποιούμε συμπαγή τούβλα γύρω από το καζάνι.
* Προσοχή στη μόνωση, και στο χτίσιμο πάνω από το καζάνι. Κάποιες φορές το καζάνι χρειαζόταν επισκευή οπότε η κατασκευή άνοιγε από πάνω.
* Το ζεστό νερό ερχόταν στο σπίτι με πίεση περίπου 2 μέτρων στήλης νερού δηλαδή 0,2 Bar περίπου.
* Όπως γράφω και στο σκαρίφημα, αν αποφασίσετε να φτιάξτε κάτι τέτοιο συμβουλευτείτε κάποιον έμπειρο υδραυλικό.
Μεγάλωσα λοιπόν, από τα χρόνια της εφηβείας και μετά, έχοντας στο σπίτι ένα τέτοιο καζάνι. Ξύλα παίρναμε από το επιπλοποιείο απέναντι. Του κυρ Γιάννη. Τα πήγαινα στην αυλή χρησιμοποιώντας ένα παμπάλαιο σιδερένιο καροτσάκι με μεταλλική ρόδα, που έκανε χαρακτηριστικό ήχο. Το νερό σε ένα τέτοιο καζάνι βράζει αν τα ξύλα είναι πολλά. Θερμοκρασία έως 100 βαθμούς. Δεν υπάρχει δηλαδή θερμοστάτης. Οπότε είναι σημαντικό ο σωλήνας του κρύου νερού να συνεχίζει κατακόρυφα λίγο πάνω από το τεπόζιτο και να είναι ανοιχτός. Αυτός ο ανοιχτός σωλήνας είναι ουσιαστικά η ασφάλεια του καζανιού για να μην σκάσει. Θυμάμαι όταν πλενόμουν στο μπάνιο που ήταν κολλητά δίπλα από το καζάνι άκουγα το νερό που έβραζε. Το καζάνι το έβγαλα το 1990. Έβαλα Θερμοσίφωνο.
Αφορμή για την ανάρτηση αυτή, στάθηκε η αναφορά στο "καζάνι πιέσεως" που υπάρχει στο κείμενο Farfisa που δημοσίευσα παλαιότερα.
Αφορμή για την ανάρτηση αυτή, στάθηκε η αναφορά στο "καζάνι πιέσεως" που υπάρχει στο κείμενο Farfisa που δημοσίευσα παλαιότερα.
ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΑΝΑΛΥΣΗ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ;
Που μπορώ να το βρω; Για Θεσσαλονίκη
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσπάθησε δίπλα στην Παναγία Χαλκέων, άν έμεινε κάποιο μαγαζί από τα παλιά που έφτιαχναν χάλκινα είδη, ή στα μαγαζιά στην αρχή της οδού Λαγκαδά, πάνω από το Βαρδάρη, που πουλάνε σόμπες, μπουριά είδη για το τζάκι κτλ. Καλή τύχη στο ψάξιμο. Ενημέρωσέ μας αν βρεις κάτι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε όλα τα συστήματα θέρμανσης του νερού όπως ηλιακοί θερμοσιφωνες ή θερμοσιφωνες με ηλεκτρική αντίσταση ή λεβητες κάθε είδους κ.α το κρύο νερό μπαίνει από κάτω χαμηλά και το ζεστό νερό φεύγει από επάνω σαν πιο ελαφρύ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδώ στο σχέδιο είναι ανάποδα.
Χωρίς να έχω εμπειρία από ένα τέτοιο σύστημα,είμαι σίγουρος ότι σε αυτό το σημείο το σχέδιο αυτό είναι λάθος.
πολλυ καλλο
ΑπάντησηΔιαγραφή