home sweet home

Οι ήχοι της καθημερινότητας είναι κυρίως 
συρσίματα επίπλων σε πατώματα μωσαϊκά. 
Σχημάτων χαοτικών. 
Πετραδάκια πράσινα μαύρα γκρι πακτωμένα στο μπετόν. 
Στον πάτο της θάλασσας.
 Δίπλα στο κύμα Χτυπημένα για χρόνια στο νερό. 
Γυαλισμένα με φίλτρα γόπας. 
Που χάνονται μια μέρα. 
Όχι όμως κι οι πέτρες που μένουν εκεί. 
Στρογγυλεύουν οι άκρες. 
Τα κομματάκια τούβλου γίνονται 
συμπαθητικά πετραδάκια για εφηβικά δωμάτια. 
Συλλογές ενθυμίων καλοκαιρινών διακοπών. 
Πάνω σε ξύλινα έπιπλα με χαραγμένα λούστρα. 
Φλούδια που φεύγουν στο ξεσκόνισμα. 
Λέπια ενός παράξενου ψαριού.
Που ζει στην αστικό βυθό. Βαθειά.
Και τα νοβοπάν στο πάτωμα 
να φουσκώνουν από το σφουγγάριμα. 
Να παπουδιάζουν. 
Τόσων χρόνων νερό. 
Υγρασία. 
Ο θανάσιμος εχθρός του σπιτικού σύμπαντος

Θεσσαλονίκη, 14-01-2015