Όλα άρχισαν μια μέρα του Μαΐου. Το μεσημεράκι κάνοντας τον περίπατό μου στο κέντρο, ένα απαραίτητο διάλειμμα από τη δουλειά, το πήρα χαμπάρι. Στην είσοδο μια παλιάς πολυκατοικίας στο κέντρο, άρχισαν να στοιβάζονται στο στενό πεζοδρόμιο, λογής λογής πράγματα. Έπιπλα, ξύλα από κατασκευές χωρισμάτων, κουτιά διάφορα, τενεκέδες με σιδηρικά (καρφιά, βίδες, λάμες, γωνιές, μεντεσέδες κτλ). Την πρώτη μέρα δεν μίλησα με τους παλιατζήδες.
Αργά το μεσημέρι πηγαίνοντας στη στάση του λεωφορείου για το σπίτι πέρασα πάλι απ'το στενό. Οι εργάτες έφυγαν, αφήνοντας ότι γι' αυτούς δεν είχε αξία. Πήρα κάποια κομμάτια δέρμα, ελπίζοντας στο μέλλον να φτιάξω κάτι απλό, ένα μπρελόκ, ένα τσαντάκι για μικρά εργαλεία. Ποιος ξέρει. Την επομένη, στον περίπατο, βρήκα απ' έξω τον επικεφαλής και του πιασα την κουβέντα. Ο γέρος που είχε το εργαστήριο πέθανε και ο γιος που ζει στη Γερμανία ανέθεσε στο συνεργείο να αδειάσει το χώρο
Είχαν βγάλει έξω στο πεζοδρόμιο καινούργια πράγματα. Αυτό που μου γυάλισε ήταν μια επιγραφή ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΝ. Την ζήτησα από τον επικεφαλής, αποκαλώντας τον Μάστορα. Πάντα πιάνει το κόλπο σκέφτηκα. Μου την έδωσε χωρίς δεύτερη κουβέντα. Κάθισα λίγο και λέγαμε διάφορα, όπως πόσο καλύτερα είναι στην Γερμανία. Γυρνώντας στο σπίτι βρήκα τη νέα θέση της λείας μου.
Συνειδητοποιώ ότι τα περισσότερα από τελευταία project που κάνω είναι κάτι ανάμεσα σε σκαμνάκι και σε τραπεζάκι. Θέμα επανάληψης; Φυσική ροπή των πραγμάτων; Ποιος ξέρει.
Πρώτη ύλη για την παρούσα κατασκευή, κάποια δρύινα σανίδια πατώματος (παρκέτα). Απ' αυτά που κάποιος κράτησε κατά την κατασκευή των πατωμάτων του σπιτιού του, μήπως χρειαστούν, αλλά αυτά σάπιζαν για χρόνια σε κάποιο πατάρι ή αποθήκη στο υπόγειο, ώσπου κάποια εκκαθάριση, ανακαίνιση, με αφορμή το θάνατο κάποιου ή την ανοιξιάτικη ανάγκη για αλλαγή, τα ξέθαψε από την κρυψώνα τους και τα πέταξε στο πεζοδρόμιο. Αφού αξιολογήθηκαν πλέον ως άχρηστα - σκουπίδια.
Συγκολλώντας πέντε σανίδια φτιάχτηκε η πάνω επιφάνεια, 50 Χ 31 cm.
Στην κάτω πλευρά της τάβλας που δημιουργήθηκε, μπήκαν κολλητά δύο κομμάτια ξύλου. Για το δέσιμο της κατασκευής.
Απαραίτητο το πρεσάρισμα με τους κατάλληλους σφικτήρες.
Η όλη κατασκευή δεν έχει βίδες ή καρφιά. Μόνο καβίλιες.
Μετά το κόψιμο των προεξοχών.
Χρησιμοποιώ ένα ρώσικο ροκάνι που το αγόρασα από το παζάρι πριν περίπου 15 χρόνια.
Τοποθέτηση των ποδαρικών, από τα οποία αφαιρέθηκε μια τριγωνική σφήνα.
Τοποθέτηση των δύο πλαϊνών.
Μια κλάπα ενίσχυσης από κάτω.
Τοποθέτηση δύο συνδετήρων στα ποδαρικά.
Ολικό ύψος: 37 cm.
Οι τελευταίες πινελιές: τρίψιμο με γυαλόχαρτο, καβίλιες για την ενίσχυση
όλων των κολλήσεων.
Κλασσικά, στο τέλος πέρασμα με Danish Oil.
