ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΝ

Όλα άρχισαν μια μέρα του Μαΐου. Το μεσημεράκι κάνοντας τον περίπατό μου στο κέντρο, ένα απαραίτητο διάλειμμα από τη δουλειά, το πήρα χαμπάρι. Στην είσοδο μια παλιάς πολυκατοικίας στο κέντρο, άρχισαν να στοιβάζονται στο στενό πεζοδρόμιο, λογής λογής πράγματα.  Έπιπλα, ξύλα από κατασκευές χωρισμάτων, κουτιά διάφορα, τενεκέδες με σιδηρικά (καρφιά, βίδες, λάμες, γωνιές, μεντεσέδες κτλ). Την πρώτη μέρα δεν μίλησα με τους παλιατζήδες.

Αργά το μεσημέρι πηγαίνοντας στη στάση του λεωφορείου για το σπίτι πέρασα πάλι απ'το στενό. Οι εργάτες έφυγαν, αφήνοντας ότι γι' αυτούς δεν είχε αξία. Πήρα κάποια κομμάτια δέρμα, ελπίζοντας στο μέλλον να φτιάξω κάτι απλό, ένα μπρελόκ, ένα τσαντάκι για μικρά εργαλεία. Ποιος ξέρει. Την επομένη, στον περίπατο, βρήκα απ' έξω τον επικεφαλής και του πιασα την κουβέντα. Ο γέρος που είχε το εργαστήριο πέθανε και ο γιος που ζει στη Γερμανία ανέθεσε στο συνεργείο να αδειάσει το χώρο 

Είχαν βγάλει έξω στο πεζοδρόμιο καινούργια πράγματα. Αυτό που μου γυάλισε ήταν μια επιγραφή ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΝ. Την ζήτησα από τον επικεφαλής, αποκαλώντας τον Μάστορα. Πάντα πιάνει το κόλπο σκέφτηκα. Μου την έδωσε χωρίς δεύτερη κουβέντα. Κάθισα λίγο και λέγαμε διάφορα, όπως πόσο καλύτερα είναι στην Γερμανία. Γυρνώντας στο σπίτι βρήκα τη νέα θέση της λείας μου.