Την περασμένη εβδομάδα, αποφάσισα να ανοίξω το χωνευτήρι κομποστοποίησης (το ένα από τα δύο) μετά από περίπου τρία χρόνια.
Το άλλαξα θέση και έβαλα πάλι μέσα όσα από τα παλιά δεν χώνεψαν. Χοντρούτσικα κλαδάκια κυρίως.
Ότι βρισκόταν κάτω κάτω είχε σχεδόν διαλυθεί, δίνοντας τον διπλανό σωρό από χώμα.
Η επόμενη φάση θα είναι κοσκίνισμα και ενσάκιση (σε σακούλες μπάζων), για μελλοντική χρήση.
Εδώ, ο δεύτερος κομποστοποιητής που δεν ανοίχτηκε. Ίσως το φθινόπωρο.
Πάνω πάνω φαίνονται οι πρόσφατες αποθέσεις.
Κάτω, λίγες μέρες μετά, ο χώρος καθαρίστηκε από τα χόρτα. Ένας αγώνας δίχως τέλος.
Πάνω, νέες αποθέσεις αγριόχορτων που συμπιέζουν τα παλιά προς τα κάτω.
Δεξιά και κάτω, ενίσχυση της βάσης του μαντρότοιχου. Πρόχειρο καλούπωμα με διαθέσιμα υλικά. Το αποτέλεσμα δένει με το γενικότερο ακανόνιστο.
Τέλος, στην αυλή παραμένει μια παλέτα που περιμένει τη σειρά της για διάλυση. Και κάποια ξύλα για τεμαχισμό, προς καύση.
Ευτυχώς η ημερομηνία στην camera διορθώθηκε.
Το άλλαξα θέση και έβαλα πάλι μέσα όσα από τα παλιά δεν χώνεψαν. Χοντρούτσικα κλαδάκια κυρίως.
Ότι βρισκόταν κάτω κάτω είχε σχεδόν διαλυθεί, δίνοντας τον διπλανό σωρό από χώμα.
Η επόμενη φάση θα είναι κοσκίνισμα και ενσάκιση (σε σακούλες μπάζων), για μελλοντική χρήση.
Εδώ, ο δεύτερος κομποστοποιητής που δεν ανοίχτηκε. Ίσως το φθινόπωρο.
Πάνω πάνω φαίνονται οι πρόσφατες αποθέσεις.
Κάτω, λίγες μέρες μετά, ο χώρος καθαρίστηκε από τα χόρτα. Ένας αγώνας δίχως τέλος.
Πάνω, νέες αποθέσεις αγριόχορτων που συμπιέζουν τα παλιά προς τα κάτω.
Δεξιά και κάτω, ενίσχυση της βάσης του μαντρότοιχου. Πρόχειρο καλούπωμα με διαθέσιμα υλικά. Το αποτέλεσμα δένει με το γενικότερο ακανόνιστο.
Τέλος, στην αυλή παραμένει μια παλέτα που περιμένει τη σειρά της για διάλυση. Και κάποια ξύλα για τεμαχισμό, προς καύση.
Ευτυχώς η ημερομηνία στην camera διορθώθηκε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου