NEW TOOLBOX

Ένα κλασικό toolbox είναι το παρόν
project. Πρώτη ύλη ξύλα από παλέτες,
ένα παλιό στυλιάρι τσάπας και ένα ξύλινο
πάνελ από παλιό έπιπλο της ΙΚΕΑ.

Οι αναλογίες του κομματιού νομίζω είναι
αρμονικές. Για παράδειγμα, το χερούλι είναι
αρκετά ψηλά για να βάζει το χέρι κάποιος
από κάτω.

Δυστυχώς δεν έβγαλα φωτογραφίες
από τα αρχικά στάδια κατασκευής.

Οι συνδέσεις έγιναν με βίδες και ξυλόκολλα.

Όπως είπα, το επιμήκες χερούλι είναι
κομμάτι από παλιό στυλιάρι τσάπας.
 Φ 35mm. Δεν είχα κάτι 20-25 mm, που
μάλλον θα ήταν πιο ταιριαστό.

Η σύνδεση του χερουλιού με τα κατακόρυφα
πλάγια τοιχώματα έγινε με καβίλιες και την
παρεμβολή δύο μικρών κομματιών από παλιό
κλώστρη (Φ18mm), δημιουργώντας δύο
μικρές προεξοχές εκατέρωθεν.

Έβαλα και τον νέο μου λογότυπο με κόκκινο
spray. Προηγουμένως πέρασα ένα χέρι με
βερνίκι πολυουρεθάνης, υλικό πολύ καλής
αντοχής, που το χρησιμοποιώ πρώτη φορά.

ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ:
μήκος: 63cm, πλάτος: 24,50cm & ύψος: 35cm

ΣΚΑΜΝΑΚΙ 2

Το παρόν project είναι η κατασκευή ενός σκαμνιού στις ίδιες περίπου διαστάσεις με το προηγούμενο. Η επάνω επιφάνεια των δύο κατασκευών είναι ένα κομμάτι κόντρα πλακέ που κόπηκε στη μέση.

Τελευταία χρησιμοποιώ ένα πριόνι BACHO που με βόλεψε πολύ. Επίσης χρησιμοποιώ τον τριγωνικό χάρακα (speed square) της Swanson. Πολύ χρήσιμο εργαλείο.

Οι κοπές έγιναν στο εργαστήριο, ενώ η συναρμολόγηση στο μπαλκόνι.

Αρχικά κολλήθηκαν τα δύο "Π" των ποδαρικών, ανά δύο με το οριζόντιο κομμάτι. Επίσης κολλήθηκαν χωριστά τα υπόλοιπα δύο στοιχεία ανάμεσα στα ποδαρικά.

Όπως έχω πει παλαιότερα χρειάζονται πολλοί και διαφορετικοί σφικτήρες για ένα καλό αποτέλεσμα στην κόλληση.

                                                                                    

Μεταφορά μέσα στο σπίτι γιατί έξω έχει παγωνιά και η κόλληση μπορεί να αστοχήσει.

Βερνίκωμα με AQUACLOU LACKLASUR. Εξαιρετικό.

Διαστάσεις:

μήκος: 32.50 cm

πλάτος: 30 cm

ύψος: 44 cm

ΣΚΑΜΝΑΚΙ 1

Σκάμνάκι - τραπεζάκι, νέο κομμάτι. H ειδικότητά μου, λόγω και της σχετικής ευκολίας που παρουσιάζει το είδος. Βασικά λόγω μικρού του μεγέθους.

Τα κομμένα κομμάτια ξύλου που απαρτίζουν το επιπλάκι. Κόντρα πλακέ (πάχους 20mm) για την άνω επιφάνεια και διάφορα άλλα κυρίως από συσκευασίες (παλέτες κτλ).

Πρώτη φάση συναρμολόγησης και κολλήσεων. Εδώ χρησιμοποιήθηκαν οι μοναδικές (4 τεμάχια) βίδες της κατασκευής, λόγω και των υφιστάμενων οπών στα δύο καδρονάκια.

Εδώ κόλληση, ανά δύο, των ποδαρικών, με το ενδιάμεσο τεμάχιο. 

Εδώ γίνεται η κυρίως συναρμολόγηση όπου χρησιμοποιούνται πολλοί σφικτήρες για την επίτευξη ομοιόμορφης και επαρκούς πίεσης όπου χρειάζεται.

Διανυκτέρευση μέσα στο σπίτι γιατί οι θερμοκρασίες έξω είναι χαμηλές το βράδυ.

Δεύτερη μέρα του project. Ηλιόλουστη ευτυχώς.

Μετά την αφαίρεση των σφικτήρων, η φάση όπου μπαίνουν οι καβίλιες. Χρησιμοποιήθηκαν έτοιμες (μικρού μήκους) και  αυτές του μέτρου όπου κόβει κανείς όσο χρειάζεται.

Πολύ ξυλόκολλα, μετά σκούπισμα με βρεγμένο πανάκι και κόψιμο της προεξοχής. Ηξυλόκολλα αφήνει λεκέδες στα ξύλα.

Βερνίκωμα, κλασσικά, με danish oil της DULUX, όπως έχω ξαναγράψει δυσεύρετο.

Εδώ τελειωμένο το δημιούργημά μου. Στα ποδαρικά υπήρχαν κάποια καρφιά που σκούριασαν και δεν ήταν εφικτό να βγούν. Οπότε τα έκοψα με το σιδηροπρίονο και  συμβάλλουν τελικά στην γενική εικόνα παλαιότητας.

ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ:

μήκος: 44 cm
πλάτος 30 cm
ύψος: 32 cm

ΠΑΓΚΟΣ ΤΡΑΠΕΖΑΡΙΑΣ

Επιμήκης πάγκος τραπεζαρίας, κατασκευασμένος από διάφορα κομμάτια ξύλου. Τα δύο πλαϊνά καδρόνια είναι από σκελετό κρεβατιού.

Επάνω κόντρα πλακέ και κάποια συμπληρώματα ξύλου. Οι συνδέσεις με βίδες και ξυλόκολα με σκοπό η κατασκευή να είναι πολύ σταθερή αφού θα καταπονείται.
Βάψιμο με πράσινη λαδομπογιά.

Διαστάσεις:

μήκος 203 cm
πλάτος  35 cm
ύψος 47 cm

ΣΚΑΜΝΑΚΙ - ΤΡΑΠΕΖΑΚΙ (ΝΕΟ)

Αποκατάσταση ενός σκαμνιού που έχει βαφεί πολλές φορές. Χρυσό, πράσινο, κίτρινο κτλ.








Η αποκατάσταση περιλαμβάνει ενίσχυση των ενώσεων με καβίλιες, τρίψιμο, τοποθέτηση νέας πάνω επιφάνειας (κόντρα-πλακέ) και τελικά βερνίκωμα με άχρωμο LACKLASUR AQUA CLOU.

Ο σχετικός λογότυπος.

ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ:

ύψος: 37 cm
πλάτος: 32 cm
μήκος: 32 cm

ΜΩΣΑΪΚΟ

Το βιβλίο του L. Wittgenstein “Tractatus Logico Philosophicus” τελειώνει με την πρόταση 7. Για όσα δεν μπορεί να μιλάει κανείς, για αυτά πρέπει να σωπαίνει. Η μοναδική πρόταση της ομάδας 7. Η πρώτη πρόταση του βιβλίου είναι η 1. Ο κόσμος είναι όλα όσα συμβαίνουν. Ανάμεσά τους 86 σελίδες κειμένου, κατατετμημένου σε προτάσεις. Αριθμημένες.

Από όλα όσα συμβαίνουν ελάχιστα με αφορούν. Σε ελάχιστα συμμετέχω. Ελάχιστα βλέπω. Ελάχιστα ακούω. Για ελάχιστα μπορώ να γράψω. Όλα όσα μπορώ να γράψω είναι κομμάτι του κόσμου. Η γραφή είναι ένα γεγονός. Ένα αποτύπωμα του κόσμου στον κόσμο. Πολλοί άνθρωποι. Πολλοί συγγραφείς. Πολλοί κόσμοι. Επιμέρους.

Το αν μπορώ να μιλάω για κάτι, κάπως καθορίζεται. Το να μιλάς είναι το ίδιο με το να γράφεις. Συνήθως. Το αν μπορείς με την έννοια του αν έχεις δικαίωμα ή αν είσαι σε θέση. Αντιστοίχως με τη γραφή.

Το δικαίωμα έχει μεγαλύτερη έκταση. Το δικαίωμα, καλύτερα, καλύπτει μεγαλύτερο κομμάτι του κόσμου. Το δικαίωμα ως δυνατότητα, πιθανότητα, προοπτική. Για ελάχιστα νομίζω δεν δικαιούμαστε να γράψουμε. Η ικανότητα, η δυνατότητα, πάντα υπολείπεται του δικαιώματος. Σωπαίνω για όσα δεν μπορώ να μιλήσω.

Περασμένα μεσάνυχτα. Στο σπίτι όλοι κοιμούνται. Στην κουζίνα παρέα με το σκύλο. Βλέπω την άδεια σελίδα. Το βλέμμα διαγράφει ένα τόξο και πέφτει στο δάπεδο. Πλακάκι εισαγωγής. Σε λοξή διάταξη σε σχέση με τους τοίχους. Το περιβάλλον που ζούμε, ένα σύμπαν κατακόρυφων και οριζοντίων γραμμών και ακμών. Ένα σύμπαν κατακόρυφων και οριζοντίων επιπέδων. Οι σελίδες από τη φύση τους δεν υπόκεινται σε σχετικούς περιορισμούς. Θυμάμαι το μωσαϊκό που υπήρχε πριν. Χαοτικό και συνάμα προβλέψιμο. Από τη μάζα του ξέραμε μόνο τη γυαλισμένη του επιφάνεια. Αυτό βλέπαμε. Το χάος όμως εκτείνονταν σε όλη τη μάζα του. Ως αποτέλεσμα της ανάμιξης των υλικών. Η θεωρία των πιθανοτήτων επαληθεύεται πλήρως στην περίπτωση του μωσαϊκού.  Μόνη προϋπόθεση, η καλή και παρατεταμένη ανάμιξη.

Φοβόταν να γράψει γιατί του είπαν ότι τα γραπτά γίνονται κομμάτι του κόσμου. Τον διαστέλλουν. Τα άσχημα γραπτά αυξάνουν την ασκήμια του κόσμου. Τα γραπτά που πετιούνται, κάπου σμίγουν. Στις χωματερές, στους υπονόμους σε εφεδρικούς σκληρούς δίσκους. Και περιμένουν μήπως κάποτε, λόγω της συνάφειας, της εγγύτητας, πυροδοτηθεί κάποια διαδικασία ζωής. Υποτυπώδους στην αρχή. Οι λέξεις έχουν μια τάση τακτοποίησης. Μια ανάγκη να μπουν στη σειρά.

Ξαναδιαβάζω ό,τι έχω γράψει. Τίποτα.

[Ιανουάριος 2017]