ΦΙΛΟΣ ΟΔΟΝΤΙΑΤΡΟΣ

Διέκοψα τη συγγραφή

Περίπου δύο δεκαετίες πριν.

Κανονικά θα’πρεπε να’χω να πω πολλά.

Για τη ζωή που μεσολάβησε από τότε.

Όμως εμένα με γοητεύουν ακόμη φράσεις όπως

Βρουμ Παραπάμπο! Ολαλά! ή

Ο Ζάϊκος έμαθε μόνος του κιθάρα και αγγλικά.

Απομεινάρια εφηβικής ποίησης.

Όχι δικά μου.

Αυτά τα έχασα σε κάποια εκκαθάριση.

Όπως τα φαινόμενα του σήμερα

Σχετίζονται κυρίως με περιστατικά

Προχωρημένης ουλίτιδας.

Έτσι χάθηκε κάθε μαγεία. Κάθε μυστήριο.

Όλοι έχουν κάτι να πουν για τους άλλους.

Φαντάζομαι.

Με άλλα λόγια, μένω και πάλι έκπληκτος.